Στα πρόσωπα τους και κυρίως στα ταλαιπωρημένα χέρια τους, αποτυπώνεται η αυθεντικότητα και η παράδοση. Η κτηνοτροφία δεν είναι μόνο δουλειά. Είναι κληρονομιά. Είναι η βιωσιμότητα του τόπου μας. Ενα επάγγελμα ανεκτίμητης αξίας που δυστυχώς φθίνει και κινδυνεύει να χαθεί.
Ταγμένος στη δουλειά που έμαθε να κάνει, σχεδόν από τότε που γεννήθηκε, είναι ο κ. Σπύρος Τζώρτζος ετών 77, από το Περιβόλι Δυτικής Φθιώτιδας.
Κάποτε το κοπάδι του μετρούσε 400 γίδια και πρόβατα. Ο καθημερινός αγώνας, η αδιάκοπη προσπάθεια και η αφοσίωση στα ζωντανά του, τον αξίωσαν να στήσει ένα σπιτικό που γέμισε παιδιά -τέσσερα τον αριθμό- αλλά και έξι – προς το παρόν- εγγόνια…
Αν και ο κ. Σπύρος έχει πλέον συνταξιοδοτηθεί, η ψυχή του παραμένει δεμένη με το χωριό και τη φύση. Κάθε μέρα, αφιερώνει χρόνο στα τέσσερα κατσικάκια που πλέον διατηρεί. Δύσκολο να αποχωριστεί αυτόν τον τρόπο ζωής, αυτό το καθημερινό ραντεβού με τη φύση και τα ζώα του. Για εκείνον, η ζωή στο χωριό είναι η αληθινή ευτυχία, μια ζωή απλή, αλλά γεμάτη σημασία και αγάπη για τη γη και τα πλάσματα της.
Τον κ. Σπύρο Τζώρτζο τον συναντήσαμε στο Περιβόλι της Δυτικής Φθιώτιδας. Στο χωριό με τα γάργαρα νερά του Ίναχου και τα καταπράσινα λιβάδια. Με τη γκλίτσα στα χέρια και ένα πηγαίο χαμόγελο.
Τον ρωτάμε τι είναι αυτό που πρέπει να έχει ένας καλός κτηνοτρόφος. “Σθένος, υπομονή και μεράκι. Δύσκολη δουλειά. Κάθε μέρα και μια περιπέτεια” μας απαντά.
Ο κ. Σπύρος δεν είναι απλά ένας κτηνοτρόφος. Είναι ένα αυθεντικό κομμάτι της παράδοσης. Μιας παράδοσης που διατηρεί ζωντανή την ψυχή του τόπου μας…
