Η Ανάλυση της Πολιτικής Σκευωρίας και οι Επιπτώσεις της
Με ανάρτησή του στο Facebook, ο υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος αναφέρεται στις εξελίξεις γύρω από την υπόθεση των Τεμπών και επισημαίνει πώς «κατασκευάζεται μια πολιτική σκευωρία υπό το φως μιας εθνικής τραγωδίας». Στο πλαίσιο αυτό, επιχειρεί να αναλύσει τις πολιτικές πρακτικές που ακολουθήθηκαν κατά την υπόθεση Novartis στη διάρκεια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Στην αναρτησή του, ο κ. Σκέρτσος επισημαίνει: «Πώς κατασκευάζεται μια πολιτική σκευωρία υπό το φως μιας εθνικής τραγωδίας; Το διδακτικό παράδειγμα της αποτυχημένης απόπειρας δίωξης δέκα πολιτικών προσώπων από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ». Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με την «μηχανική» της σκευωρίας που στήθηκε κατά της αντιπολίτευσης, ας θυμηθούμε τα στοιχεία που την αποτελούσαν.
Η Ελλάδα το 2010 ανακάλυψε ότι το οικονομικό της έλλειμμα είχε εκτοξευθεί στο 15,4%, με αποτέλεσμα τη μετατροπή της σε μια από τις πιστοληπτικά αφερέγγυες χώρες, γεγονός που οδήγησε στον αποκλεισμό της από τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές. Ένας από τους βασικούς στόχους των μνημονίων ήταν η εξάλειψη αυτού του ελλείμματος, συνδέοντας τις κρατικές δαπάνες με τα έσοδα προκειμένου να υπάρξει πλεόνασμα.
Ακούγεται φαινομενικά απλό, αλλά η πραγματικότητα ήταν ότι τα δημόσια οικονομικά κομματιάζονταν από συνεχείς και ανεξέλεγκτες δαπάνες, με τα δημόσια νοσοκομεία και τους οργανισμούς υγείας να μην έχουν κεντρικό έλεγχο για τις οφειλές τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι ληξιπρόθεσμες οφειλές να ξεπερνούν τα 8,5 δισεκατομμύρια ευρώ, με τις οφειλές από τον τομέα υγείας να αγγίζουν τα 5,5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Για τον λόγο αυτό, μια από τις βασικές δεσμεύσεις των τριών μνημονίων ήταν η δημιουργία ενός αξιόπιστου μηχανισμού καταγραφής των ληξιπρόθεσμων οφειλών υγείας, καθώς και η σταδιακή εξόφληση αυτών. Παράλληλα, η κατά κεφαλήν φαρμακευτική δαπάνη ενίσχυσε την ανάγκη αυστηρών ελέγχων όπως το clawback και το rebate, που περιόρισαν τη σπατάλη και την κατάχρηση πόρων, συντελώντας σε ανύψωση των δημοσιονομικών δεικτών.
Οι διαδοχικές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, χρειάστηκε να εφαρμόσουν αυτές τις δεσμεύσεις, διεκδικώντας παράλληλα τη μείωση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς ιδιώτες και φαρμακευτικές εταιρίες. Ως αποτέλεσμα, τις κυβερνήσεις των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατηγόρησαν πως εργαλειοποίησαν αυτή τη μνημονιακή υποχρέωση, ποντάροντας στο ήδη υπάρχον σκάνδαλο της Novartis για πολιτική ευνοϊκή χρήση.
Ο Σκέρτσος αναφέρει ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συνέδεσαν το σκάνδαλο Novartis με συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα για να τους καταστήσουν υπεύθυνους, ενώ στην πραγματικότητα οι εν λόγω πολιτικοί είχαν εργαστεί προς την κατεύθυνση της μείωσης των ληξιπρόθεσμων χρεών στον τομέα υγείας. Αντί να στραφούν εναντίον της Novartis, προτιμήθηκαν καταγγελίες σε βάρος πολιτικών αντιπάλων, γεγονός που αν το αναλύσουμε σήμερα δημιουργεί ερωτηματικά για την πολιτική εντιμότητα και την ηθική στάση των τότε κυβερνώντων.
Η διαρκής αποτύπωση ενός σχεδίου που αντί να αποκαλύπτει την αλήθεια εγκαθίδρυε ένα καθεστώς πολιτικής σκευωρίας, αναδεικνύει τις βαθιές ρίζες της πολιτικής ανευθυνότητας και της κατάχρησης των δημόσιων συναισθημάτων. Σήμερα, η επικαιρότητα προσφέρει νέα διδάγματα καθώς οι πολιτικές δυνάμεις καλούνται να επανεξετάσουν τον ρόλο τους απέναντι στις εθνικές τραγωδίες, ώστε να μην επαναληφθεί το παρελθόν της ατιμωρησίας και της ασυδοσίας.
Αυτή η πολιτική κουλτούρα επιβάλλει την ανάγκη για νέα στρατηγική και για σοβαρή αντιμετώπιση των ζητημάτων που ταλανίζουν τη χώρα, ευελπιστώντας ότι η δικαιοσύνη θα πράξει το καθήκον της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ο δρόμος που θα επιλεγεί πρέπει να βασίζεται στην αλήθεια, τη διαφάνεια και την προάσπιση της δημοκρατίας, ώστε να μπορέσουμε να διασφαλίσουμε την πρόοδο και ευημερία για όλους τους Έλληνες.
